Kılıçdaroğlu’nun adaylığına karşı olduğunu ben biliyorum, herkes biliyor.
İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener, Cumhurbaşkanı makamına layık görüp desteklediği Yavaş ve İmamoğlu’na belediye başkanlığı için destek vermemesini “Biz destek verdiğimizde çıkmadılar. Korkaklara destek vermem” diye özetlenebilecek bir mantıkla açıklıyor.
Tabii söylediklerinin reel politik ile alakası olmadığını bilmeyecek kadar siyaset acemisi değil.
Mansur Yavaş veya Ekrem İmamoğlu nasıl Kılıçdaroğlu’na karşı aday olacaklardı?
Partilerinden istifa edip, bağımsız aday olarak mı?
O zaman da seçimin kaybının sorumlusu gösterilmeyecekler miydi?
Eğer bu korkaklık ise bana göre asıl korkak Meral Akşener’in ta kendisi.
Altılı Masa’nın kurulduğu günden itibaren Meral Akşener’in Kemal
Kılıçdaroğlu’nun adaylığına karşı olduğunu ben biliyorum, herkes biliyor.
Aynı masaya oturdukları ilk gün “Kemal Bey, biz bu iş birliğinin ülke için iyi olduğunu biliyoruz. Ama tek bir şartımız var. Siz aday olmayacaksınız. Eğer adaysanız şimdi söyleyin ve biz masadan kalkalım” demeye cesaret edememek değil mi asıl korkaklık?
Kılıçdaroğlu’nun gözünün içine baka baka, net ve açık bir şekilde en başından bunu söyleme cesaretini gösterebilseydi, Kılıçdaroğlu yine aday olabilir miydi!
O gün bu cesareti gösterse bambaşka bir siyasi tablo ortaya çıkardı.
Ondan da önce “Ben Cumhurbaşkanı adayı olmam ben Başbakan adayıyım” diye manasız bir söylem yerine, “Eğer bir genel başkan aday olacaksa o zaman genel başkan olarak ben de aday olurum” diyebilme cesaretini gösterseydi yine bambaşka bir siyaset gelişirdi.
Meral Hanım şimdi kendi “korkaklığının” suçunu iki belediye başkanına yükleyerek, imkansız bir senaryoda rol almadıkları için “korkaklıkla” suçlayarak en hafif tabiri ile ayıp ediyor.
Gişede çakılacak bir senaryonun içinde olmamak korkaklık değil, olsa olsa senaristin hayal gücünün zayıflığıdır.
Ama İYİ Parti’de olan bitene bakınca sorun senaristte gibi görünüyor.
Kim yazıyor veya yazdırıyorsa!