Gaziantepli Terzi Nurettin Avcı, 1950 Model Makinesiyle 50 Yıldır Mesleğini Sürdürüyor

Gaziantep’te Terzilik Geleneği Sürüyor

Gaziantep’te 59 yaşındaki terzi Nurettin Avcı, elinden iğne ipliği düşmeyen bir meslek ustası olarak 1950 model dikiş makinesiyle yarım asırlık bir geleneği yaşatıyor.

Yeni dikiş makinelerinin piyasaya çıkmasına rağmen, Avcı’nın iş yeri, yaklaşık 15 metrekarelik alanında eski makinesiyle hazır giyim sektöründe mücadele vermeye devam ediyor.

Ustalık ve Sevgi ile Sürdürülen Bir Meslek

Nurettin Avcı, mesleğine 7 yaşında bir terzi ustasının yanında çırak olarak başladı. O günden bu yana terzilik hayatını aynı iş yerinde devam ettirmekte. Aile babası olarak üç çocuğunu yetiştiren Avcı, işini uzun yıllar süren malzemeleriyle yürütmeye devam ediyor. Yaşına rağmen dikiş dikmekte ve iğne iplik geçirmekte hiç zorlanmadığını ifade eden Avcı, hayatını dikiş makineleri, iğneler, makaslar ve ütülerle doldurduğunu belirtiyor.

Ustalığını ve mesleğine olan tutkusunu yıllar içinde asla kaybetmeyen Avcı, terzilikte 50. yılını kutluyor. Mukaddes bir duygu olarak gördüğü bu meslek, onun için ilk günkü heyecanını hala koruyor. Çıraklık döneminde ustasından öğrendiği önemli bilgileri, kendi iş yerinde uygulayarak yaşamaya devam ediyor.

Gelecek Nesillere Aktarılamayan Bir Gelenek

1974 yılında kendi dükkanını açan Avcı, bu iş yerinde birçok hatıra ve deneyim biriktirdi. Dükkanının atmosferini oluşturan 1950 model dikiş makinesi, hala tıkır tıkır çalışan bir arkadaş gibi işine eşlik ediyor. Avcı, sayısız pantolon, ceket, gömlek ve pardösü dikmenin yanı sıra, onarımlarda da ustalık gösteriyor.

Mesleğe olan bağlılığını dile getiren Avcı, “İlkokulun ardından terzi çıraklığına başladım. Bu süreçte ustamın yanında yıllar geçirdim. Fakat bugünlerde bu mesleğin bir değerinin kalmadığını düşünüyorum. Ustalığa ve çıraklığa olan ilgi gitgide azalıyor. Çocuklarıma bu mesleği öğretmedim, çünkü kendi yollarını çizmelerini istedim” ifadelerini kullandı.

Meslekteki Zorluklar ve Anılar

Avcı, terziliğin kendisi için tek ve vazgeçilmez bir meslek olduğunu belirterek, bu işin sabır ve özveri isteyen bir alan olduğunu vurguluyor. “Biz iğneyle kuyu kazıyoruz” diyerek bu mesleğin zorluklarına işaret ederken, kıymetli ustaların azaldığını da ekliyor.

Son olarak, 1952 yılında ustası tarafından alınan makineyle hala çalışmaya devam ettiğini dile getiren Avcı, “Bu makine benim için sadece bir iş aracı değil, aynı zamanda bir hatıra” diyerek duygularını paylaşıyor. Modern makinelerin çoğalmasına rağmen, o eski yöntemlerle işini yapmaya devam ediyor ve bu geleneği sürdürmekten gurur duyuyor.