Kongreden Çarpıcı Reform Çıktıları
26-27 Mayıs tarihlerinde Ankara’da gerçekleştirilen ve Eğitim-Bir-Sen ile İbn Haldun Üniversitesi’nin iş birliğiyle düzenlenen “Türkiye’de Yükseköğretimin Yeniden Yapılandırılması: Yenilikler, Sorunlar ve Çözüm Önerileri Uluslararası Kongresi” sona erdi. Kongre, 78 akademisyenin katkılarıyla 11 maddelik kapsamlı bir reform çağrısının bulunduğu sonuç bildirisiyle taçlandı.
Katılımcılar ve Önemli Vurgular
Ankara’da Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Başkanı Prof. Dr. Erol Özvar’ın yanı sıra Memur-Sen ve Eğitim-Bir-Sen Genel Başkanı Ali Yalçın ile ÖSYM Başkanı Prof. Dr. Bayram Ali Ersoy’un katılımıyla gerçekleşen bu uluslararası kongre, Türkiye, Kanada, Endonezya ve Mısır gibi ülkelerden gelen akademisyenlerin de katkılarıyla zenginleşti. Sonuç bildirisi, kongrede gerçekleştirilen 40 bildiri ile oturumlarda dile getirilen temel düşünceleri sistematik bir şekilde bir araya getirerek yükseköğretimin yeniden yapılandırılması için öneriler sunmakta.
Stratejik Yenilik Gereksinimi
Bildiride, yükseköğretim yapısının tekrardan düzenlenmesi için gerekli yasal değişimlerin yanı sıra, ahlaki ve kültürel bir değişim sürecinin başlatılması gerektiğine vurgu yapıldı. Bu değişimin insanı merkeze alan, akıl ve ruhun birlikte gelişimini hedefleyen bir medeniyet anlayışıyla gerçekleştirilmesi gerektiği ifade edildi.
Yükseköğretim sisteminin daha az merkeziyetçi bir yapıya sahip olması gerektiği ve YÖK’ün evrensel bir rehberlik kurumu haline gelmesi gerektiği de bildiri metninde yer aldı. Buna ek olarak, yükseköğretimin kendi tarihsel ve kültürel dinamiklerine dönerek yeniden tanımlanması gerektiği belirtildi.
11 Temel Başlıkta Eğitim Reformu Önerileri
Bildiride yükseköğretim sisteminin yeniden yapılandırılmasına ilişkin öneriler, çeşitli başlıklar altında toplandı. Bu başlıklar arasında; üniversiteleşme politikaları, kalite anlayışının revizyonu, kontenjan planlaması, öğretmen yetiştirme süreci, istihdam ve iş güvencesi gibi konular yer aldı. Bildiride 11 ana başlık şu şekilde ifade edildi: “Yükseköğretim Yapısının Dönüştürülmesi, Kalite Anlayışının Yeniden Tanımlanması, Üniversiteleşme Politikaları, Program ve Kontenjan Planlaması, Eğitim Fakülteleri ve Öğretmen Yetiştirme, Temel Bilimler ve Özel Sektör İlişkisi, İstihdam, İş Güvencesi ve Özlük Hakları, Akademik Özgürlük ve Etik Denetim, Yükseköğretimin Kavramsal Temellerinin Yeniden İnşası, Toplumsal Katkı ve Bilim İletişimi, Geleceğin Üniversitesi ve Esnek Öğrenme.”
Sonuç bölümünde, Türkiye’nin eğitim politikalarının yükseköğretim sistemini köklü bir dönüşüme tabi tutması gerektiğine dikkat çekildi. Üniversitelerin, ekonomik kalkınma ve bilgi üretiminin çok ötesinde bir misyona sahip olması gerektiği vurgulandı. Ayrıca, eğitim politikalarında sürdürülebilir ve sağlıklı bir koordinasyonun sağlanmasının kaçınılmaz olduğu ifade edildi.