88 Yaşındaki Vildan Yılmaz, Bulgaristan’dan Türkiye’ye Zorunlu Göç ve Öğretmenlik Anılarını Anlattı

Göç Sürecinde Yaşananlar: Vildan Yılmaz’ın Hikayesi

Bulgaristan’dan Türkiye’ye zorunlu göç eden 88 yaşındaki emekli öğretmen Vildan Yılmaz, yaşadığı duygusal deneyimleri ve 24 Kasım Öğretmenler Günü’nü paylaştı. Medikal zorluklarının üstesinden gelerek yaşamına dört elle sarılan Yılmaz, öğretmenlik yıllarını her daim özlemle anarak anlatıyor.

Öğretmenlik Yıllarına Duyduğu Özlem

Yılmaz, 1989 yılında zorunlu göçle Edirne’ye yerleşti. Bulgaristan’daki 34 yıllık öğretmenlik kariyerine Türkiye’de de devam etti. Öğrencileriyle olan bağını yeniden tazelemek, Yılmaz için büyük bir mutluluk kaynağıydı. 2000 yılında emekli olan öğretmen, eğitim camiasına veda etti.

Geçmişte çeşitli sağlık problemleriyle mücadele eden Yılmaz, 5 yıl önce kanser teşhisiyle karşılaştı ve tedavi sürecini başarıyla tamamladı.

Kızının Desteğiyle Hayata Tutunma Çabası

Yılmaz, bu zorlu süreçte en büyük destekçisinin kızı 69 yaşındaki Menşure Mutlu olduğunu ifade ederek, ailesinin desteğinin kendisi için çok değerli olduğunu belirtti.

Vildan Yılmaz, öğrencileriyle olan eski bağlantısını hiç unutmuyor. Emekliliğinden yıllar geçmesine rağmen, onları ve öğretmenlik yıllarını hüzünle ve şükranla hatırlıyor. Türkiye’ye gelme anını unutamadığını söyleyen Yılmaz, “1989 yılında yüreğimizdeki umutla buraya geldik. 35 yıldır Türk bayrağının altında yaşamaktan mutluyuz” dedi.

Devlet Desteği ve Eğitime Dönüş

Yılmaz, göç ettikleri dönemde kendilerine destek olan devlet yetkililerine de minnettar. “Kırklareli’ne gittiğimizde vali, bize haklarımızın korunacağına dair güvence verdi,” ifadelerini kullanarak o günleri hatırladı.

Eğitim hayatındaki sürecinin ilk yıllarını İstiklal Okulu’nda geçiren Yılmaz, Türkiye’ye geldiğinde 50 yaşındaydı. Ardından Ankara’dan gelen tayinle Meriç İlköğretim Okulu’nda kalıcı görev yapmaya başladı.

Unutulmayan Öğrenciler ve Gelecek İçin Tavsiyeler

2000 yılına kadar aynı okulda öğretmenlik yapan Yılmaz, “Öğrencilerimle kurduğum bağ hiç kopmadı. Hâlâ aranıyorum. Onlar da beni asla unutmadı,” diyerek bu unutulmaz ilişkilerini dile getirdi.

Gelecek nesillere de önemli tavsiyelerde bulunan Yılmaz, “Genç meslektaşlarıma önerim, öğretmenlik mesleğini sevsinler, çabalarını her zaman insanlar için harcasınlar ve her zaman saygılı olmaya özen göstersinler,” dedi.

Vildan Yılmaz’ın hikayesi, zorunlu göç deneyimlerinin, öğretmenlik aşkının ve aile bağlarının önemini gözler önüne seriyor.